Nowa Zelandia

Nowa Zelandia to państwo wyspiarskie położone na południowo - zachodnim Pacyfiku. Dzieli się na dwie główne wyspy - Północną o powierzchni 114,7 km2 i Południową o powierzchni 150,5 km2 rozdzielone Cieśniną Cooka, oraz licznych mniejszych wysepek, do których najbardziej popularnych należą Wyspa Stewat, Wyspa Chathm, Wyspy Cooka i Niue, Tokelau i Dependencja Rossa, Kermadec i Campbell. 

Nowa Zelandia zostła okryta przez holenderskiego żeglarza - Abel Tasman’a. Jej pierwsza nazwa to „Staaten Landt”, tzn. Ziemia Stanów, na cześć Stanów Generalnych, ale już 23 lata później zmieniła nazwę na „Nieuw Zeeland” – Nowa Zelandia od nazwy holenderskiej prowincji Zelandia.Początkowo archipelag był bezludny. Dopiero od 1280 roku zaczęli osiedlać się na wyspach pierwsi ludzie, którzy zaczęli osiedlanie się od strony południowej.Żeglarz Abel, chcąc wysadzić załogę w północnej części wyspy Południowej przy Zatoce  Golden Bay - Złotej Zatoce - został zaatakowany przez tubylców, przez co zginęło z jego załogi 4 ludzi. Żeglarz odpłynął nadając nazwę zatoce - Moordenaarsbaai, co znacz Zatoka Moderców. Dopiero kolejny odkrywca i brytyjski podróżnik James Cook ponownie odkrył to miejsce, po 127 latach. Pierwsi osadnicy, którzy zasiedlili wyspy to poławiacze fok i wielorybów, które żyją w tutejszych rejonach do dziś. 

Foki, wieloryby czy pingwiny można spotkać w obrębie fiordów, czyli w Parku Narodowym Fiordland. Mogą tu dotrzeć nieliczni, a podróż w ten rejon wiąże się często z przeprawą przez wody oceanu i liczne występowanie burz. Widoki są jednak nieziemskie.  Obserwacja tak nietypowych zwierząt w ich naturalnym środowisku, ukazuje, że to właśnie tu jest ich miejsce na ziemi i człowiek nie powinien zanadto w ten rejon ingerować. Na miejscu można zobaczyć nie tylko strome, skaliste klify opadające do błękitnej wody, ale zmieniającą się względem pór roku roślinność czy szczyty ośnieżonych gór. Wilgotny klimat z opadami, które występują tu przez ponad 200 dni w roku ukazują jak specyficzny jest to rejon i jak wiele gatunków roślin i zwierząt przystosowała się do nich.

Archipelag nowozelandzki jest najdalej na południe wysuniętą częścią Oceanii. Od Australii dzieli go 1600 km i znajduje się od niej w kierunku południowego-wschodu. Powierzchnia wysp jest bardzo zróżnicowana. Na wyspie południowej, gdzie znajdują się fordy, widnieją także Alpy Południowe, gdzie najwyższym szczytem  jest Góra Cooka w wysokości 3754 m n.p.m. i najwyższy lodowiec Tasmana o długości 29 km. Na wyspie północnej natomiast, jest pasmo górskie równolegle położone do równiny wybrzeży, a jego centralną część zajmują stożki wulkaniczne (w tym 3 czynne), gejzery i gorące źródła. Występująca tutaj flora w 80% jest złożona z gatunków endemicznych, nie spotykanych gdzie indziej. Można tu także spotkać urokliwe ptaki będące nielotami,m.in takahe, papugi kakapo, papugi kiwi oraz papugi kea żyjące w pokrytych śniegiem Alpach Południowych. Występują tu także nietoperze i ślimaki mięsożerne, czy dżdżownice, które produkują piękne kryształowe girlandy, na które łapią owady. Same są wręcz przezroczyste i świecą w ciemności, jak małe światełka led, dzięki którym zwabiają w sidła ćmy. Nie każdy ma możliwość je zobaczyć, bo występują w gęstej roślinności tutejszych lasów.

Na wyspach występują drogi wielopasmowe, ale jest ich stosunkowo mało i najczęściej łączą ze sobą większe miasta. Wypożyczając samochód do zwiedzania, warto pamiętać, że obowiązuje tu ruch lewostronny, a pierwszeństwo należy się pojazdom nadjeżdżającym z lewej strony. Warto jednak skorzystać z podróży samochodem, by móc dojechać w rejony poza zabudową, bo to właśnie natura jest na wyspach najciekawszą atrakcją jaką można tu zobaczyć.

Rozpoczynając podróż od południa, w pierwszej kolejności warto wybrać się do fiordów. Niezapomniane przeżycie, opłynięcie jezior i kanałów, dodadzą motywacji i sił do zwiedzania dalszych regionów kraju. Fiordy można zwiedzić także z lądu. Wiele dróg znajduje się przy samej linii wody, a w niektóre miejsca dojeżdżają również autobusy i wytyczone są obszerne parkingi do postoju. Kiedy już poświęcimy wystarczająco dużą ilość czasu na fiordowe krajobrazy, można zacząć zwiedzanie po pagórkowatych terenach wyspy, do których bez problemu dojedziemy asfaltowymi drogami.  Interesujące zabudowania znajdują się przy zatoce French Bay lub Childrens Bay, znajdującej się na cyplu, od południowo - wschodniej strony miasta Cristchurch.Wart uwagi jest tu ogród The Gigants House, w którym zobaczyć można wymyślne, kolorowe rzeźby, całe pokryte mozaikami. Miejsce jest bardzo nietypowe i stanowi ciekawą atrakcję. Po przeciwnej stronie zatoki na uwagę zasługuje także rezerwat Stansbury Reserve skąd roztacza się niesamowity widok na zatokę i góry, a niedaleko niego warto wstąpić do farmy z alpakami,  gdzie urokliwe, wesołe lamy nie jednej osobie poprawią humor - Shamarra Alpacas. Zdjęcie z alpakami i tak pięknym krajobrazem w tle będzie niepowtarzalne. Warto wybrać się tu także, na wcześniej wspomnianą zatokę Golden Bay. Jej rozległa powierzchnia i obszerny, piaszczysty, naturalny falochron złożony z wydm, tworzy niezapomniane wrażenia. Południowa część Nowej Zelandii to raj dla żeglarzy. Północna część jest już bardziej układna jeżeli chodzi o linię brzegową, a także bardziej jednolita i mniej zaskakująca, jeżeli chodzi o górzystą powierzchnie terenu. Nie znaczy to jednak, że nie ma tu nic ciekawego do oglądania. Z pięknych widoków krajobrazowych, wyróżnia się West Wind - wind farm - farma wiatrowa, na której widnieją liczne białe wiatraki ustawione na pagórkowatych i górskich zboczach.Można nie tylko obserwować tu fascynujące krajobrazy, imponująco kontrastujące z nimi wiatraki, ale także wszędzie wypasające się białe owce. Podróżując po nowozelandzkich drogach spotkać można także regionalne jasno brązowe krowy, które uświetniają górskie krajobrazy i tworzą ciekawe kadry dla malarzy.

W centralnym punkcie wyspy północnej znajduje się jezioro - Lake Taupo. Jezioro posiada żwirowe nabrzeża, a gdzieniegdzie na środku tafli wody wynurzają się drzewa. Jezioro od brzegu jest na tyle płytkie, że po przejściu ok 100 metrów woda nadal sięga do kostek. Wokół jezior znajduje się także kilka miejscowości. W jednej z nich, w miejscowości Tuapo, warto wypożyczyć łódź lub kajak i wypłynąć na środek jeziora, bądź opłynąć jego brzegi. W tutejszych miejscowościach znajduje się także dużo miejsc noclegowych, kawiarni i restauracji, gdzie można spędzić dłuższą chwilę. Od strony południowej od jeziora znajdują się kratery wulkaniczne z gejzerami wchodzące w skład Parku Narodowego Tongariro National Park, natomiast na północ od jeziora znajdują się mniejsze warte uwgi jeziora, jezioro Lake Tarawera z sąsiadującym przy nim szczytem górskim Mout Tarawera, oraz jezioro Lake Rotorua, przy której zlokalizowana jest miejscowość Rotorua. Przy pierwszym jeziorze znajdują się liczne mniejsze zbiorniki, a rejon można zwiedził motorówką, natomiast na drugim jeziorze, w jej prawie centralnym punkcie znajduje się niewielkie wzniesienie Mokoia Island będąca ciekawym punktem do wspięcia się a szczyt, aby zobaczyć całą panoramę jeziora. Jezioro znane jest także ze swoich termicznych właściwości, o czym informują  tutejsze tablice. Warto zwiedzić rejon jezior, które jest bardzo nietypowe. Północny odcinek Północnej Wyspy warto zwiedzić przede wszystkim od strony wody. Liczne poszarpane brzegi kontynentu, i wtapiająca się w ląd woda, tworzą niesamowite zatoki. Przy niektórych z nich znajdują się także bardziej rozbudowane miejscowości jak duża miejscowość Aucklan, które oblegane są przez turystów ze względu na liczne, piaszczyste plaże, miejsca noclegowe i dostępność kawiarni, restauracji czy barów. Znajdują się tu także liczne mariny i atrakcje architektoniczne, m.in. ogromny most Auckland Harbour Bridge przecinający zatokę przy mieście. Nowoczesna i zabytkowa architektura zachęca do zatrzymania się na dłużej w tej ogromnej aglomeracji, ale naturalne atrakcje Nowej Zelandii są tu znacznie bardziej imponujące. Warto z tego skorzystać i rejsy po oceanie i wokół wysp potraktować jako punkt szczególny na całej trasie zwiedzania.